اثر یک وهله ورزش مقاومتی در محیط گرم بر سطوح سرمی il-1 و il-1ra در مردان تمرین کرده

چکیده مقدمه: محیط گرم منبع مهم استرس فیزیولوژیک است که موجب اختلال در عملکرد بدن می شود. اجرا ورزش در این شرایط فشارهای فیزیولوژیکی بیشتری بر بدن وارد می کند. با وجود آماده سازی مطلوب، ورزش در شرایط محیطی نامناسب می تواند واکنش های استرسی و التهابی بیشتری نسبت به شرایط طبیعی ایجاد نماید. بنابراین هدف پژوهش حاضر بررسی پاسخ های التهابی و هورمونی به انجام یک جلسه فعالیت ورزش مقاومتی در دو محیط با دمای معمولی و گرم بود. مواد و روش ها: آزمودنی های پژوهش 6 دانشجوی پسر (2±27) بودند. برنامه تمرینی شامل 15 دقیقه گرم کردن، و سپس انجام حرکات اسکوات، پرس سینه، جلو پا، پشت پا، کشش زیربغل، دراز و نشست، پارویی و پروانه با %70 1-rm در 3 ست با 10 تکرار و 1 دقیقه استراحت بین ست ها و 1 دقیقه استراحت بین هر حرکت بود. ابتدا برنامه تمرین در محیطی با دمای طبیعی (20 درجه) و یک هفته بعد در یک محیط گرم (35 درجه) اجرا گردید. یک ساعت پیش، بلافاصله و یک ساعت پس از فعالیت ورزشی خونگیری به عمل آمد. دمای مرکزی بدن نیز در هر دو شرایط اندازه گیری شد. مقادیر il-1، il-1ra، تستوسترون و کورتیزول به روش الایزا اندازه گیری شد و برای تحلیل داده ها از آزمون تحلیل واریانس با اندازه گیری های تکراری با سطح معناداری 05/0 استفاده گردید. یافته ها: مقدار il-1 به علت حساسیت پایین کیت الایزا غیرقابل اندازه گیری بود. مقادیر il-1ra و تستوسترون تغییرات معناداری نشان ندادند؛ ولی مقدار کورتیزول در شرایط تمرین در محیط طبیعی افزایش معناداری نشان داد. نتیجه گیری: تمرین در شرایط محیطی گرم باعث تغییرات معنادار در وضعیت تعادل هورمون های آنابولیک و کاتابولیک نمی شود. و ورزشکاران اگر مجبور به تمرین در هوای گرم باشند، از این منظر بخصوص ضرری متوجه آنان نیست. هر چند عوامل استرس و التهابی دیگر را باید مدنظر قرار داد که در این پژوهش مورد بررسی قرار نگرفته اند. در کل شرط احتیاط این است که فعالیت ورزشی تا حد امکان در محیطی با دمای طبیعی انجام بگیرد. واژگان کلیدی: تمرین مقاومتی، محیط گرم، il-1، il-1ra، تستوسترون، کورتیزول